Kérwén, 10 weken oud

De voorbije week heeft er nog vanalles op het programma gestaan: nog eens mee naar een training schapendrijven (schapendropjes apporteren, yummie!); mee naar de agility-training; veel uitjes alleen met mij; veel korte trainingssessies in huis, in de tuin, op straat, op een speelplein. Het pootje is zo goed als genezen, het lijkt er zelfs op dat het "slechte" stuk er echt wel zo goed als volledig terug aangegroeid is, en haar kussentje niet veel kleiner zal zijn dan normaal.

Bijten is al heel wat minder, en buiten in de handen en in stokken is ze niet zo'n bijter. Tenminste, niet aan meubels of dekens of toestanden. Wel aan bakstenen, zucht. 8/ Ik was al elke dag blij verrast thuis te komen en geen mega-putten te vinden, of planten her en der verplaatst. Dat was met Hasse wel even anders. Tot ik gisteren met het hondenhok te willen uitborstelen, me afvroeg wat nu toch die berg zand(?) was daarachter en onder. Bleek geen zand te zijn, wel een berg steengruis. Kérwén heeft blijkbaar niet beter gevonden dan de helft van een stuk buitenmuur (van de buren nota bene 8-)) af te breken. Toegegeven, het is geen jonge muur meer, maar zo bros is hij ook niet, net eens met een hamer getest. Alle verf is eraf op een oppervlakte van zo'n 1m², er zijn hele happen en brokken uit, op 2 plaatsen zelfs bijna een volledige baksteen eruit gebeten. En het resultaat lag als een berg steengruis op de grond. Niet moeilijk dat het wicht geen honger heeft 's avonds...
Zitten en liggen begint al goed te gaan, zitten zelfs enkel op commando. Aan het leibandje lopen gaat behoorlijk goed, "dicht lopen" leer ik haar uiteraard niet maar ze trekt en sleurt niet, en springt nog maar zelden heen en weer. De weegschaal op de grond zetten is haar stil commando om er braafjes te gaan opzitten (5,9kg momenteel). In de auto, bench en rugzak op mijn buik is ze superbraaf en rustig, al zou het fijn zijn als ze een keer wilde doorslapen. ;-)

In de rugzak, blik op oneindig.

De wind in je oren en de zon op je bol, wat kan een pup nog meer wensen?

Hier komen binnen in huis vindt ze nu een leuk spelletje. Itt tot wat ik vooraf van plan was, roep ik haar nu weg van de meest leuke dingen (ravotten met Bien, achter Hasse aan sjesen, haar deken door de woonkamer sleuren, Bien liggen drijven). Dan komt ze razendsnel en is het even een feestje met stukjes worst (andere oefeningen met de 'saaie' brokjes) en/of een trekspelletje en mag ze weer vrij. Maar buitenshuis, zelfs in de tuin, blijft het een ramp. Hoewel ze gek is van de worst, en van haar flosje, is alle interesse weg en wil ze enkel nog vooruit-vooruit-vooruit, met staart en kop omhoog weg van alles en iedereen. Enkel op een groter grasplein waar de twee anderen apporteren, begint ze Bien wat te drijven. Dan is haar focus te groot om weg te roepen maar ook om weg te lopen, dus dan kan ze nog even los. Als ik stop met spelen en ze gaat uit haar drijfhouding heb ik zo ongeveer een seconde om heel vrolijk te roepen en achteruit te stappen, en dat is het enige moment dat ik haar vrij kan roepen en belonen. Zo langzaam aan een beetje met de handen in het haar dus. Dit weekend wat hulp vragen voor wat 'restrained recalls', hopen dat ze me zo interessanter zal vinden en het spelletje ook buitenshuis gaat weten appreciëren. In de tussentijd blijft ze aan de flexi, jammer maar helaas. En dan te bedenken dat ik me voor ze kwam steeds had voorgehouden mij zo weinig mogelijk interessant te maken: zij mocht zich niet teveel hechten aan mij, ik niet aan haar, en bovenal is een herder niet veel met een zelfklevend-plakkonijn-mama's kindje à la Hasse. Mijn voornemens wreken zich duidelijk. ;-)

Ze speelt dagelijks urenlang met Robine, en ze genieten daar allebei echt enorm van. Voor en na het eten laat ik hen uiteraard ophouden, en tussendoor verplicht ik Kérwén af en toe ook tot rusten. Maar ze kan er heel wat energie in kwijt, krijgt regelmatig terecht op haar donder (en dat kan ze best gebruiken) en begint daardoor Robines én Hasses grenzen wat meer te respecteren, en haar bijtrem ontwikkelt zich zo wat meer, waar mijn handen Robine best dankbaar voor zijn. Bovendien voelt Bientje zich duidelijk weer 7 jaar jonger, en dat is echt genieten. :-) Volgens de buren is ze zelfs als ik uit werken ben regelmatig met Bien aan het ravotten, afgewisseld met vast slapen in een bolletje in het gras (en afgewisseld met haar job bij Afbraakwerken Kérwén NV ongetwijfeld, maar daar zwijg ik voorlopig maar over). Vandaag en gisteren kreeg ze tweemaal Hasse enthousiast genoeg om ook wat met haar te spelen, op zijn Hasses. Lees: veel potengemep, veel lawaai, een voorzichtige hap en dan een blik naar mij van "bweik, dat heeft haar", en vooral pogingen van Hasse om de pup mee te krijgen in een sprint. Dat is nog wat vitessen te vroeg, Hasse... Jammer genoeg was Bien abrupt de spelbreker, want het is ondertussen al 'hààr pup', en ze meent Hasse te moeten 'straffen' omdat die met Kérwén speelt. De ogenblikken dat Hasse wil meedoen, is de boel hier dus wat gespannen, maar ook dat gaat wel weer voorbij.