Pagina's

donderdag 19 augustus 2010

Wij zijn

foetsjie! Allez, toch voor een drietal weken.Nog een beetje extra de route bekijken, enkele uurtjes proberen te slapn, dan niet vergeten de meiden in te laden en weg zijn wij!
Op naar Hongarije, gaan kamperen, wandelen, zwemmen, en ontspannen. Verslagje en hopelijk ook wat foto's volgen. Tot later!

zondag 15 augustus 2010

Blauw geschelpte

Not all those who wander are lost.
Maar de reisduif die ik vandaag tijdens onze wandeling op het fietspad vond, was dat wel. Graatmager en zo verzwakt dat ze zich zonder boe of ba liet optillen. Aan haar ring zag ik dat het een jong dier was, van dit jaar, en afkomstig uit Nederland. Even twijfelen wat te doen... I know my stuff: aan de hand van het ringnummer de eigenaar opsporen en contacteren, met een heel erg grote kans dat die zegt "Draai maar in de soep." (Meermaals zelf mogen horen.) Ofwel naar een VOC brengen. Maar ik was nog niet in de helft van mijn wandeling, en had niet veel zin om al terug te keren. En de honden nog minder.

Met als gevolg dat, wie vandaag aan het wandelen was langs de Schelde in Temse, wel eens het volgende kon zien:

Slechte GSM-foto, maar meneer/mevrouw duif zat dus in mijn jaszak, bij gebrek aan beters, en zo zetten wij met ons drieën - correctie, vieren - de wandeling voort.

Dit leverde enkele hilarische (en minder hilarische) reacties op van passanten. Want twas druk aan tschelt, met de zondagslui. Met de 2 honden op stap voel ik me dan sowieso al vaak als een aapje in de dierentuin - een gehoorzame hond, het is blijkbaar een unicum. Maar nu hadden we nog veel meer bekijks, hoewel er ook iemand was die de duif niet opgemerkt had.

Een koppel staat minutenlang te gapen en te wijzen terwijl ik de honden laat zwemmen. Zoals gewoonlijk negeer ik dat, ik heb niet om die aandacht gevraagd. Opeens staat mevrouw naast me, of ze even de honden mag aaien?
*Zucht, moet dat nu echt? Ow, wacht, ze zijn nat en vuil, en Hasse springt al wel eens graag tegen de mensen op.*
- "Ja, dié wel."
Mevrouw buigt zich voorover, en staat opeens oog in oog met mijn gevleugelde passagier.
"Eeeeeek!"
Ik denk dat je vijf minuten later nóg de onnozele grijns van mijn gezicht kon vegen.

Irritante reacties, van wielrenners die anders standaard met de opmerking "Amai, mààn vràà leustert zoe goe ni zenne!" (lees: Amai, mijn vrouw luistert zo goed niet hoor!) komen: "Dôr willekik oek wel is kroapen zalle."  Of "Makik oek zoewe mee waandele?"

Nog een *strike*-moment:
Vader fietst langs met twee jongetjes.
"Papa, papa, kijk papa, die mevrouw heeft een duif in hare jas!"
"Hoe, een duif, maar neen gij."
"Maar jawel papa, kijk maar!" waarop de kleine terugdraait, en broer en vader volgen.
*Zucht, fiets toch door, zo geraak ik vanavond nog niet thuis.*
Ik bereid mij voor om het verhaal te doen waarom ik in hemelsnaam een duif in mijn jaszak heb zitten. Maar de vader geeft me de kans niet.
"Doet u dat wel vaker, zo met uw duif en de honden gaan wandelen?"
- "Ja hoor, iedere dag."
"Oh tof, dat beestje zal daar ook wel geniet van hebben. Dat zou nog iets voor u zijn hè, Willem, iedere dag met een duif naar school?"


Ondertussen is de eigenaar van duivemans opgespoord. :) Vriendelijke man, die wel inzat met zijn duif, maar van Leeuwarden moest komen, vér dus. Hij vroeg me ofwel zelf ofwel bij een bevriend duivenmelker de duif enkele dagen op krachten te laten komen, de kans was dan groot dat ze gewoon vlot zou gaan vliegen daarna. En anders kwam hij er volgend weekend om.


En de duif zelf? Die is al serieus bekomen na wat water en rijst (bij gebrek aan beters) binnengespeeld te hebben. Of zou de wandeling er toch ook voor iets tussengezeten hebben?

maandag 9 augustus 2010

HHH

ofte Hippy Happy Hasse, want vandaag werd ze officieel genezen verklaard van haar blessure. :)) Eindelijk terug klaar voor de schaapjes en de hordes. En allez dan, ze mag nu mee op reis. :p