Pagina's

woensdag 10 augustus 2011

Op stap met de kudde Zeeuws-Vlaanderen in Oostburg

De voorbije weken nog enkele keren mee op stap geweest met de kudde. Op korte tijd ben ik er helemaal aan verknocht, en de honden, tja, die lijken bij elke autorit nu te hopen dat we bij een kudde achter netten stoppen. ;o)

Bientje is een ongelooflijk natuurtalent, zo zalig om zien. Ik moet amper wat tegen haar zeggen, die voelt zo waar ze moet staan of heenlopen, de rust zelve, respecteert de schapen en kan door haar geweldig gedoseerde manier van werken ondanks haar leeftijd en fysiek perfect 6 uren meedraaien op de kudde.
Maar ook Hasse verbaast me enorm. Ze vraagt wel vaak aanwijzingen en zal het eerste uur telkens niets doen tenzij ik daar opdracht toegeef. Maar eens ze loskomt, zie je haar zelfzekerheid met de minuut stijgen en geniet ze enorm. Ze is hevig, fel, maar de laatste keer lukte het me ook haar rustig te sturen. Ze luistert meestal goed naar mijn commando's, maar neemt ook zelf initiatief als de ooien te dicht bij me komen of als ze langs de flanken mag pendelen. Rust uitstralen naar de kudde zit er nog niet zo in, ze dwingt eerder respect af door erin te vliegen en haar tanden eens te gebruiken. Maar af en toe is dat ook nodig, en de laatste keer wachtte ze meestal met dat te doen tot ik haar toestemming ervoor gaf. Haar explosiviteit speelde haar af en toe wel parten, maar de laatste keer had ik weer de indruk dat ze na de eerste hevigheid ook wat begint te doseren.
Hasse is makkelijker stuurbaar dan Robine en uiteraard veel sneller, dus voor sommige onderdelen was zij geknipt voor het werk, voor andere was Bien dan weer het ideale hondje voor mij. Alsof ik het perfecte duo heb voor de job.

Zondag laatstleden had Jethro zelfs de eigen honden thuisgelaten, met alle vertrouwen in mijn en honden en mij. Oef, als dat maar goedkwam. Maar de dames hebben het geweldig fantastisch gedaan. Het eerste half uur was het een rommeltje, waarbij de kudde tweemaal besloot rechtsomkeer te maken en weer naar de rustweide te gaan. Maar daarna ging het alleen maar beter, verdween stilaan mijn nervositeit wat en dat had uiteraard zijn uitwerking op de honden en dus ook de schapen. Af en toe leek het zelfs ronduit makkelijk, maar dat was bedrag. De kleinste millimeter dat Bien of Hasse teveel duwden of te dicht tegenhielden vooraan, was voldoende om alle koppen te doen keren waardoor Hasse zo snel mogelijk naar voor moest om te vermijden dat de kudde weer de andere richting uitliep. Na een tijdje leek ik zelf toch de balans wat aan te voelen, en erin te slagen vooral Hasse daar te houden. We hebben zelfs een drie kwartier alleen onze plan getrokken, toen Jethro een ziek schaap naar de stal moest transporteren. Ondanks zenuwachtig gezwans dat de kudde dan wel een terrasje zou gaan doen in Sluis, hebben we het heel netjes gered en slaagden we er zelfs even in de voor de schapen meest ontspannen manier van grazen langs weerszijden van de pad te bereiken. Wat een gevoel!

Genoeg blabla, tijd voor een hoop foto's van het hoeden drie weken terug (toen we er nog voornamelijk een rommeltje van maakten :-)), met Robine, Hasse, Kérwén en Jess. Guur weer, maar toch heerlijke sfeerfoto's om vaak naar terug te kijken. Met dank aan fotograaf Jethro!














Nadien reden we nog even met de honden, inclusief Jethro's voltallige roedel, naar het strand om de pootjes proper te maken en voor de thuisblijvers om wat energie kwijt te raken. Kérwén ontmoette dus de eerste keer haar toekomstige roedel!











En als afsluiter nog twee foto's van zondag laatstleden. De kudde aan het herkauwen en rusten, en ook Bien en Hasse even een nodige rustpauze aan het nemen.





Jethro, bedankt voor de fijne dagen en het vertrouwen!

Kérwén, 2 maanden en 10 dagen oud

Jaja, weeral te lang geleden dat er nog een update was. De pup slorpt dan ook al mijn tijd op. ;-)

Veel gebeurd de voorbije weken. Kérwén is erg aanhankelijk geworden. Eigenlijk wordt het met de dag "erger".  Ze jankt nu als ik 's ochtends naar het werk vertrek, en ik heb de indruk dat haar sloopgedrag dan voortkomt uit een lichte verlatingsangst aangezien ze niet geïnteresseerd is in op dingen kauwen als ik er ben (ook niet als ik haar niet in de gaten heb). Als ik haar bij iemand achterlaat, of aan de draad tijdens trainingen, protesteert en trekt ze nu ook luidkeels, en houdt dat me plezier urenlang vol. Ga ik naar de badkamer gaat ze tegen de deur liggen, neus tegen de grond, om toch maar niets te missen en me als eerste weer te kunnen begroeten. Ze wil niet meer lang in de tuin blijven als ik er niet bij ben, joelt als ik haar even in de wagen laat en haar begroetingen zijn over the top. Ze zal dus zo snel mogelijk vertrekken naar haar volgende tijdelijke thuis, tot ze klaar is om op de kudde losgelaten te worden. Het zal al lastig genoeg zijn voor haar de eerste dagen waarschijnlijk, en elke dag dat ze zich meer kan hechten is er een te veel.

Hasse is haar grote steun en toeverlaat, en grote voorbeeld qua snelheid en hevigheid. ;o) Bientje heeft ze al ingehaald qua snelheid (en qua grootte bijna) en daarin lijkt ze dan ook al haar interesse verloren (tenzij in haar verwoede pogingen aan de top van de roedel te komen). Alleen als Hasse haar blijft negeren of wegsnauwt, is Bien goed genoeg. Maar Hasse, tsja, ze moet nog tweemaal zo snel worden om die in te halen, maar lijkt toch al goed op weg.
De grootste puppy-onhandigheid lijkt weg. Vorige week ingeënt, en gezond geworden. Met haar 9kg lukt het niet meer haar langer dan enkele minuten te dragen, dus wordt ze enkel nog in en uit de auto getild. De wandelingen zijn aangepast aan haar leeftijd, dan weer eens met de twee groten erbij, dan weer alleen met mij. De eerste angstperiode is alweer even voorbij, en de tweede lijkt er nu zijn aangekomen, met vooral angst naar groter vee (runderen en paarden) en haar blijvende angst voor geblaf. Verder blijft ze ongelooflijk dapper, soms wat te naar mijn zin, van voorzichtigheid heeft ze nooit gehoord. Ze begint soms behoorlijk eenkennig te worden. Sommige mensen wil ze nog supervrolijk gaan begroeten, anderen negeert ze als de pest ook als die haar proberen aanhalen. Een beetje Hasse dus. Mensen die ze kent zijn razend interessant en laat ze niet met rust zolang ik er bijben. Verdwijn ik uit haar zicht schreeuwt ze echter moord en brand, en is ze niet te houden.
Naar andere honden blijft ze ontzettend frank, op het scherpe af soms. Een Raddek die jankte moest volgens haar streng afgestraft worden, en zelfs na een correctie van mij besloot ze het hem nog maar eens met haar tanden te laten voelen. Ook Bientje heeft er al van mogen weten omdat die (geheel terecht) Kérwéns zelfverklaarde leidersrol weigert te aanvaarden. Haar gaan zal dus de nodige rust terugbrengen tussen mijn twee dames, maar dat wil niet zeggen dat ze niet gemist zal worden. Hasse heeft echt leren spelen met andere dan mij of Bien, en gaat haar de laatste twee weken constant zelf uitdagen. Ook Bientje leek zich tot voor dit weekend weer 5 jaar jonger te voelen, genoot van het soms urenlange spel en stiekem ook wel van het feit dat Kér haar van haar dikke winterjas ontdaan heeft. ;-) En ik, tja, een lief, vrolijk, aanhankelijk hondje (ook al is dat laatste niet zo goed) is zoveel makkelijker om graag te zien.

Tot je op een dag dit bij thuiskomst in de berging terugvindt. %£&@#§$ Het ware dan wel de hondenzetel, nu is-ie in ieder geval voor het stort.

Die blauwgrijze vlek die je ziet in de rug van de zetel, is de muur erachter. Madam heeft dus fijn een tunneltje gebeten door de bijna 50cm diepe rug.


Nog enkele laatste foto's tijdens haar periode hier.

Kerremansje.

Het drijven zit alleszins in de genen.

En nog eens een poging tot groepsfoto.
Met het gras dat niet wil meewerken.

't Is hier te doen dames, niks te zien aan die kant.

Neeje, aan die kant ook niet!

Laatste poging.



Dag Kérwén, het ga je goed bij Joyce en haar Flynn en Faelan. Gedraag je wat, dat je niet teveel op je kop moet krijgen, en zie maar dat je snel klaar bent voor je eerste echte stapjes bij je baas en de kudde. Binnen enkele maanden kom ik je zeker bezoeken bij de kudde, tot dan hoop ik heel af en toe een update te lezen en af en toe wat foto's te zien (stille hint ;o)). Vaar wel erwtje! -xx-