Pagina's

zaterdag 23 juli 2011

Kérwén, 12 weken oud

Al 4 weken hier en bijna 3 maanden oud, wat vliegt de tijd...
Vorige week zondag op bezoek geweest bij Kérwéns baas, Jethro. Eerst een halve dag mee hoeden met de kudde, daarna alle honden van Jethro gaan oppikken en nog heel even naar zee gereden. Kérwén was bepaald niet onder de indruk van de grote kudde, en heeft zich behoorlijk goed gedragen op de begane grond en laten dragen in de rugzak. ;-) De dames hebben serieus hard gewerkt, later meer hierover.


Op sommige vlakken is ze nog even voorbeeldig als in het begin: ze knaagt binnen in huis niet aan zetels of meubelpoten, snapt goed dat ook als de deur open is de badkamer en een deel van de berging verboden terrein zijn, net zoals de trap naar boven. Met haar in de rugzak wandelen is echt een zaligheid: ze komt er zelf om vragen als ze moegestapt is, is geweldig tevreden zolang ze haar "roedeltje" kan zien - als er een achter blijft begint ze onrustig te draaien. Ik hoef zelfs niet bang te zijn dat ze misschien wel voldoende rust (in de zin van niet lopen) maar niet voldoende slaapt als we langer wandelen want als ze echt moe is, zoekt ze een plaats om haar kopje op te rusten - de rand van de rugzak of mijn hand of arm. Sinds kort lost ze het überschattig op als ze wil slapen: ze draait haar lijfje 180°, wringt haar voorpoten uit de zak, legt die op de rugzak tegen mijn borst en sluit haar ogen met haar kop onder mijn kin. Veel "aah", "oeh", en "ooh" verzekerd onderweg. Of ik het nog lang ga volhouden is een andere zaak. Een rugzak met ondertussen 7,5kg pup op mijn buik en een tweede rugzak met flessen water en zo op mijn rug begint wel wat door te wegen, zeker met een slechte rug en dito schouder.

Op de andere vlakken begint haar karakter wat te veranderen, eindelijk durf ik wel zeggen. Na een serieuze "uitbarsting" vorig weekend in haar continue strijd tegen mij en Robine en Hasse, lijkt ze zich eindelijk bij haar positie als pup en alles-behalve-de-baas neergelegd te hebben. Nooit gedacht dat ik dergelijke strijd ging moeten aangaan met een van mijn honden, laat staan een snotneus van een pup, maar een mens is blijkbaar nooit te oud om te leren.
Toeval of niet, maar sindsdien is haar hier komen redelijk betrouwbaar aan het worden, betrouwbaar voor zover het kan met een borderpup van die leeftijd en daar ben ik reuze blij mee. Ze laat zich nu op haar plaats zetten door mijn honden (min of meer toch, lees: ze vliegt er niet langer zelf terug op en houdt zich stil, maar wel met kop hoog, staart hoog in de lucht en de meest franke blik die je je maar kan voorstellen) of berispen door mij wanneer nodig en maakt daar niet langer meteen een heel gevecht van. Ze is zelfs wat aanhankelijker geworden, komt me nu binnen in huis of op wandeling soms spontaan opzoeken en laat zich met momenten graag knuffelen. Voor het allereerst word ik nu 's ochtends en als ik terugkom van mijn werk vrolijk begroet. Haar gedrag naar vreemde honden begint me ook al wat meer te zinnen, ze toont wat meer normale terughoudendheid en donderdag heeft ze een half uurtje geravot met een Malteser van 7 maanden oud, waarbij ze zelfs behoorlijk wat voorzichtigheid liet zien.
Van de ene op de andere dag gaat ze zonder handgebaar met een zachte 'lie down' af als een speer, en ook zitten voor ze van de lijn mag begint ze te snappen. Ze begint het commando "daar" in combinatie met een opgeheven hand goed te begrijpen, en komt nu meteen als ik haar uit de tuin roep (daar waar ze in het begin nog liever de nacht alleen in de regen en donker doorbracht dan binnen te komen). Ze ravot nog veel met Robine of Hasse (met de 3 samen draait uit op vodden), maar snapt mijn "gedaan" nu als ze het te bont maken of ik vind dat ze wat moet rusten.

Haar onbesuisde Jan-zonder-vreesgehalte lijkt heel wat minder momenteel, al wijt ik dat eerder aan haar leeftijd (de befaamde angstperiode vanaf 12-13 weken) dan echt een karakterverandering. Verkeer blijft geen enkel probleem, maar sommige mensen en honden moet ze nu onzeker toeblaffen, net zoals een onverwachtse bloempot op de stoep enkele dagen geleden of een stel vaarzen in een weide vandaag. Dat ze zich snel herstelt, sterkt mijn gevoel dat het maar een periode is en ze van nature niet angstig is aangelegd.

Niet nodig te zeggen dat het zo heel wat leuker is om haar in huis te hebben. ;-) Door de band blijft het een arrogant, betweterig, superdominant zwijn maar nu ook een lief, schattig zwijntje dat een lach op mijn gezicht kan toveren. De wandeling van gisteravond en de lange wandeling van deze namiddag onder ons vieren was voor het eerst weer echt leuk en ontspannen. Ik merk dat ik nu pas een beetje een band met haar begin te krijgen, dat het opeens zo gemakkelijk is om mijn geduld niet te verliezen en ik haar niet meer zo ervaar als een beetje een "last". :$ Jammer, voor mij maar vooral ook voor haar, dat het zo lang heeft moeten duren maar blij dat we zijn waar we zijn. En nu mag het zelfs gaan stoppen, voor ik haar straks ga missen. ;o)


Enfin, genoeg gezeverd, een hoop foto's van de wandeling deze namiddag. Na continue buien deze voormiddag er in geslaagd 3u te wandelen en geen druppel tegen te komen, af en toe zelfs wat zon, om op de terugweg in de auto in een stortbui te zitten die enkele uren later nog steeds niet over is. Van geluk gesproken. ;-)


Riep je daar, koekjesmens?

Bijna staande oren...

... en Dumbo-oren. :-p

Mijn sjoklatje.

En mijn moppie.

De jongste en in de verte de oudste.

Drie lange, lange tongen.

Vrolijk lachebekje.

Ik kan er niet aan doen maar ik vind haar oren echt fantastisch zo.

Wat denk je, zouden ze recht gaan staan later?

Ben je over mij bezig, koekjesmens?

woensdag 13 juli 2011

Kérwén & oma Cute

Foto is al van 2,5 weken geleden, was hem vergeten plaatsen, maar die hoort zeker nog op de blog. :-)

© Tania Heivers                                                                           Die blik in hun ogen... het is toch familie hoor. ;-)

dinsdag 12 juli 2011

Kérwén - Hasse: 1 - 0

Sinds gisteren is Kérwén met haar orendans begonnen. :-) Tot nu toe stonden haar oortjes altijd wat zijwaarts te flappen, zoals hier dus:

Gisteravond hing opeens haar linkeroor volledig naar voren getipt in plaats van zijwaarts. En toen ik daarstraks thuiskwam, waren ze beiden naar voren getipt. Grappig, hoe die oren opeens veel te groot lijken voor dat kopje.

Maar ze kan er nog altijd even arrogant uitzien. ;p


En toen begon Hasse zaterdag opeens te spelen met Kérwén, echt spelen. Van het ene op het andere ogenblik sloeg haar continue blijf-van-mijn-lijf-en-uit-mijn-zicht gegrommel volledig om in spelen. Soms heeft ze nog wel haar twijfels bij de kleine, maar ze vindt haar al bijna even leuk als Robine haar vindt. Wat overigens wel wat voor troubles in het huishouden zorgt, want Bien wenst haar puppy niet te delen. Voorlopig  houd ik Bien even in een andere ruimte of hou ik haar tegen met mijn arm, want ze is al tweemaal uitgevlogen naar Hasse omdat die met Kérwén begon te spelen. Gelukkig dat als ik er niet bij ben, enkel Bien met Kérwén lijkt te spelen en Hasse dat pas durft in mijn bijzijn, of ik zou niet echt op mijn gemak zijn. Maar dat loopt wel weer los. :-)

Hieronder het bewijs, enjoy!

zaterdag 9 juli 2011

Kérwén, 10 weken oud

De voorbije week heeft er nog vanalles op het programma gestaan: nog eens mee naar een training schapendrijven (schapendropjes apporteren, yummie!); mee naar de agility-training; veel uitjes alleen met mij; veel korte trainingssessies in huis, in de tuin, op straat, op een speelplein. Het pootje is zo goed als genezen, het lijkt er zelfs op dat het "slechte" stuk er echt wel zo goed als volledig terug aangegroeid is, en haar kussentje niet veel kleiner zal zijn dan normaal.

Bijten is al heel wat minder, en buiten in de handen en in stokken is ze niet zo'n bijter. Tenminste, niet aan meubels of dekens of toestanden. Wel aan bakstenen, zucht. 8/ Ik was al elke dag blij verrast thuis te komen en geen mega-putten te vinden, of planten her en der verplaatst. Dat was met Hasse wel even anders. Tot ik gisteren met het hondenhok te willen uitborstelen, me afvroeg wat nu toch die berg zand(?) was daarachter en onder. Bleek geen zand te zijn, wel een berg steengruis. Kérwén heeft blijkbaar niet beter gevonden dan de helft van een stuk buitenmuur (van de buren nota bene 8-)) af te breken. Toegegeven, het is geen jonge muur meer, maar zo bros is hij ook niet, net eens met een hamer getest. Alle verf is eraf op een oppervlakte van zo'n 1m², er zijn hele happen en brokken uit, op 2 plaatsen zelfs bijna een volledige baksteen eruit gebeten. En het resultaat lag als een berg steengruis op de grond. Niet moeilijk dat het wicht geen honger heeft 's avonds...
Zitten en liggen begint al goed te gaan, zitten zelfs enkel op commando. Aan het leibandje lopen gaat behoorlijk goed, "dicht lopen" leer ik haar uiteraard niet maar ze trekt en sleurt niet, en springt nog maar zelden heen en weer. De weegschaal op de grond zetten is haar stil commando om er braafjes te gaan opzitten (5,9kg momenteel). In de auto, bench en rugzak op mijn buik is ze superbraaf en rustig, al zou het fijn zijn als ze een keer wilde doorslapen. ;-)

In de rugzak, blik op oneindig.

De wind in je oren en de zon op je bol, wat kan een pup nog meer wensen?

Hier komen binnen in huis vindt ze nu een leuk spelletje. Itt tot wat ik vooraf van plan was, roep ik haar nu weg van de meest leuke dingen (ravotten met Bien, achter Hasse aan sjesen, haar deken door de woonkamer sleuren, Bien liggen drijven). Dan komt ze razendsnel en is het even een feestje met stukjes worst (andere oefeningen met de 'saaie' brokjes) en/of een trekspelletje en mag ze weer vrij. Maar buitenshuis, zelfs in de tuin, blijft het een ramp. Hoewel ze gek is van de worst, en van haar flosje, is alle interesse weg en wil ze enkel nog vooruit-vooruit-vooruit, met staart en kop omhoog weg van alles en iedereen. Enkel op een groter grasplein waar de twee anderen apporteren, begint ze Bien wat te drijven. Dan is haar focus te groot om weg te roepen maar ook om weg te lopen, dus dan kan ze nog even los. Als ik stop met spelen en ze gaat uit haar drijfhouding heb ik zo ongeveer een seconde om heel vrolijk te roepen en achteruit te stappen, en dat is het enige moment dat ik haar vrij kan roepen en belonen. Zo langzaam aan een beetje met de handen in het haar dus. Dit weekend wat hulp vragen voor wat 'restrained recalls', hopen dat ze me zo interessanter zal vinden en het spelletje ook buitenshuis gaat weten appreciëren. In de tussentijd blijft ze aan de flexi, jammer maar helaas. En dan te bedenken dat ik me voor ze kwam steeds had voorgehouden mij zo weinig mogelijk interessant te maken: zij mocht zich niet teveel hechten aan mij, ik niet aan haar, en bovenal is een herder niet veel met een zelfklevend-plakkonijn-mama's kindje à la Hasse. Mijn voornemens wreken zich duidelijk. ;-)

Ze speelt dagelijks urenlang met Robine, en ze genieten daar allebei echt enorm van. Voor en na het eten laat ik hen uiteraard ophouden, en tussendoor verplicht ik Kérwén af en toe ook tot rusten. Maar ze kan er heel wat energie in kwijt, krijgt regelmatig terecht op haar donder (en dat kan ze best gebruiken) en begint daardoor Robines én Hasses grenzen wat meer te respecteren, en haar bijtrem ontwikkelt zich zo wat meer, waar mijn handen Robine best dankbaar voor zijn. Bovendien voelt Bientje zich duidelijk weer 7 jaar jonger, en dat is echt genieten. :-) Volgens de buren is ze zelfs als ik uit werken ben regelmatig met Bien aan het ravotten, afgewisseld met vast slapen in een bolletje in het gras (en afgewisseld met haar job bij Afbraakwerken Kérwén NV ongetwijfeld, maar daar zwijg ik voorlopig maar over). Vandaag en gisteren kreeg ze tweemaal Hasse enthousiast genoeg om ook wat met haar te spelen, op zijn Hasses. Lees: veel potengemep, veel lawaai, een voorzichtige hap en dan een blik naar mij van "bweik, dat heeft haar", en vooral pogingen van Hasse om de pup mee te krijgen in een sprint. Dat is nog wat vitessen te vroeg, Hasse... Jammer genoeg was Bien abrupt de spelbreker, want het is ondertussen al 'hààr pup', en ze meent Hasse te moeten 'straffen' omdat die met Kérwén speelt. De ogenblikken dat Hasse wil meedoen, is de boel hier dus wat gespannen, maar ook dat gaat wel weer voorbij.




En dan nog een poging tot groepsfoto, woensdag op wandeling:

Robine & Hasse werken grotendeels mee, pupsel en de zon niet.

Hier werkt pupsel mee, maar de dames niet echt en de zon nog minder.

Derde keer, goede keer! :-)


dinsdag 5 juli 2011

Kérwén, korte update

Even een héél korte update: Hasse is daarnet spontaan naar een rustende Kérwén toegestapt om haar te gaan besnuffelen. Toen pupsel daarop zacht - ze begint wat bijtrem te ontwikkelen :-) - in Hasses oor begon te bijten, kwam er geen gegrom of gesnauw maar begon Hasse zacht terug te happen. Vervolgens is ze gaan liggen met een voorpoot over Kérwéns rug, en hebben ze een minuutje of vijf heel rustig en liefjes liggen spelen. :-))

We zullen haar straks nog alle drie missen. ;-)

zondag 3 juli 2011

Kérwén, 9 weken oud

Een kort filmpje van begin deze week, enkele uren voor het ongeluk met haar pootje. De kwaliteit van de filmpjes is nog slechter dan van de foto's, maar ze zijn gewoon leuk.


Nog even een kort verslagje van de voorbije dagen.
Woensdag mocht ze, na twee korte uitjes met mij alleen, weer mee op wandel met 'de groten'. Ook nu weer had ze geen enkel probleem met de rugzak en aangezien we op een tamelijk druk stuk waren, had ze veel bekijks. Toen we op een lang stuk de zon op onze rug hadden en dat voor Kérwén wat warm werd, besloot ik de rugzak naar mijn buik te verhangen. Dat vond ze helemaal jolig, mijn kin en hals vonden dat heel wat minder fijn...

De dag daarna ging ik terug werken, en zaten de 3 dus alleen thuis. Ze hebben de tuin voor zich, en een stukje van de berging, dat uiteraard puppyproof gemaakt werd. Ik verwachtte bij thuiskomst putten, stukgebeten deuren, planten, enz. te vinden. Niets van dat alles. :-) Wel was het monster erin geslaagd te ontsnappen uit het afgesloten stuk in de berging, wat haar pootje niet goed bekomen is. Resultaat: nietje er uit, en de wonde kan nu niet meer aaneengroeien. :-( Het zal zo moeten genezen, met een stuk kussentje minder. Gelukkig is het mooi droog, blijft ze er helemaal af, en heeft ze er geen last van.
's Avonds is ze met Hasse mee naar de agility gegaan. Ze was niets onder de indruk van de mensen en honden en het geblaf. Was ook niet geïnteresseerd in Hasse of mij, heeft zich op haar uppie aan de draad liggen amuseren met snuffelen, gras uittrekken en wat naar de wei achter het terrein kijken. Toen ik op terugweg naar de auto iemand anders haar liet meenemen, was dat ook prima voor haar. Ik had het al in de mot bij het hierkomen, maar onafhankelijke karaktertje begint meer en meer in alles door te schemeren.

Handige slaaphoudingen.*

De volgende dag heb ik, door een blessure de avond ervoor, niet veel met de honden kunnen doen. Met Hasse en Bien een aantal clickersessies gehouden, en wat geapporteerd in de tuin. Kérwén vond het allemaal ok! Met haar spelenderwijs en met behulp van snoepjes wat geoefend op het zitten en liggen, en het begin van een flosh apporteren. En op twee minuten tijd ging ze bij het wijzen op de weegschaal zitten, om dan een koekje in ontvangst te nemen. Slimme pupsel. :-) En eindelijk ook wat dikkere pupsel, de weegschaal gaf 5,1kg aan!

Hierkomen gaat minder en minder. Zelfs vanuit de tuin lukt het niet vaak. Hasse is als pup tweemaal niet onmiddellijk uit de tuin willen komen. Simpel, deur toe, en dat ze haar plan maar trok. Na hooguit enkele minuten was het dikke paniek aan de achterdeur, want baasje en Robine niet meer te zien. Bij Kérwén werkt dat niet. Met wat geluk vind ik haar een half uur later met haar poep tegen de achterdeur, vrolijk in het rondkijkend en niet geïnteresseerd in wie de deur opent. Afleiding is op zich niet echt een probleem, in de zin dat het geen verschil maakt of ik haar nu in huis of in de tuin of op wandeling roep, met of zonder honden erbij, met geblaf van buurhonden of mensen in de buurt. Ze wil gewoon niet liever dan in haar eentje wat rondlopen, een eind weg, en de wereld ontdekken. 'Achtergelaten' worden, of zo snel mogelijk van haar wegrennen en je verstoppen, vindt ze allemaal niets erg.
's Avonds kreeg ze dan nog even haar zot kwartiertje.


Gisterenochtend is Robine opeens als een gek met Kérwén beginnen spelen. Die laatste was echt buiten zichzelf van plezier, waarschijnlijk van eindelijk niet meer genegeerd of begrommeld te worden. Voorlopig nog geen bewijsmateriaal, maar dat zal nog wel volgen, aangezien ze gisteren wel driemaal telkens een 20tal minuten hebben zitten rollebollen. De eerste keer heeft Hasse zelfs heel even willen meedoen, dus dat komt helemaal goed tussen die drie. :-)
In de vroege namiddag even pupsel nog eens alleen meegenomen. Op een voetbalplein een eindje verder was een buurt-partijtje voetbal tussen kinderen aan de gang. Met muziek, veel volk en geroep, ideaal voor de socialisatie. Tot daar haar op de arm genomen, omdat ik niet wou dat ze al moegestapt aan het stukje socialisatie zou beginnen. Jammer genoeg bleek ze toch vermoeider te zijn dan ik dacht, en was ze haar zelfzekerheid kwijt, hoewel ik een behoorlijk eindje van de drukte wegbleef. Ik heb me uiteindelijk op de grond gezet, aan de overkant van de straat waar de bedoening was. Ze kroop op schoot, en kalmeerde snel, om dan veel ontspannener het boeltje te bekijken. Ongeveer een kwartiertje daar gezeten. Na enkele minuten hopte ze van mijn schoot af om zo dicht als kon met haar leiband te kijken. Toen een stem door de luidsprekers schalde, sprong ze even achteruit, maar enkele tellen later was ze het alweer vergeten. Nog wat later vond ze het geheel niet interessant genoeg meer, en probeerde ze de straatstenen op te eten. Trekspeeltje bovengehaald, en al trekkend (en zij grommend) dichter langs het volk en lawaai gepasseerd om zo terug naar huis te keren. Alsnog geslaagd dus!
Thuis in de bench, en wandelen met Hasse en Bien. 's Avonds zijn we dan nog eens met z'n allen daar gepasseerd. Het volk was weg, enkele mannen waren aan het opruimen, en het interesseerde Kérwén geen bal meer. Een eind met de dames getraind en geapporteerd op een plein, pupsel aan de flexi want ik betrouwde haar niet. Op de terugweg naar huis even gestopt om Hasse nog wat te laten drinken. Daar zijn Bien en Kérwén weer beginnen ravotten, dus maar even gewacht tot ze gedaan hadden. Enkele kinderen kwamen kijken, en moesten natuurlijk puppyknuffelen. Wat pup heel wat leuker vond dan de kinderen, want ze is nog evenveel nietjesmachine als een week geleden. ;o) Vlak voor we thuiskwamen nog kennisgemaakt met enkele (licht aangeschoten) buren die de stoelen op straat hadden gezet, en dan was haar kaars weer uit.

Vannacht was ze wat ziekjes, eerst braken en dan diarree. :-( Wat rijstwater gegeven, waarna ze braaf voortgeslapen heeft. Vanmorgen was ze, buiten weer wat mager nu, wel vinnig. Genoeg gedronken, een handjevol brokjes (meer durfde ik nog even niet geven) vlot naar binnen gespeeld en uitwerpselen waren terug vast. Maar blijkbaar toch wat moe, want haar kaars was al meteen weer uit. Ze heeft tot nu toe even met Bien liggen spelen, wat in de tuin rondgelopen en nog wat gegeten (houdt alles gelukkig terug binnen :-)), maar dan weer voort gaan slapen. Plan was haar mee te nemen in de rugzak op wandeling, maar aangezien ze net in de bench is gaan liggen voortslapen blijft ze lekker thuis. Als ze wel wakker is, is ze erg levendig, even 'full of mischief' als de voorbije dagen, en ze heeft geen koorts, dus ik vermoed gewoon dat de laatste ongeplande nieuwe indrukken er gisteren iets teveel aan waren. Vandaag dus een dagje rust voor haar!

Om af te sluiten nog een kort filmpje van de voorbije week. Te moeilijk of te zwaar staat niet in haar woordenboek!



* Het halsbandje houdt ze voorlopig altijd aan als ik er bij ben, omdat ze er nog wat aan moet wennen. 's Nachts en als ze zonder toezicht zit, gaat het uiteraard uit.