Na wat spelen, het puppy-ontbijt, en het maagje laten rusten in de bench (in stilte, yay!), vertrokken we op wandel. Een rugzak speciaal klaargemaakt om pupsel in te dragen. Wat ze verbazend goed toeliet, ik herinner me de dagen op verlof dat Hasse daarin half Luxemburg bijeen jankte omdat het haar niet zinde gedragen te worden. Maar Kérwén stapte korte stukjes dapper mee, en liet zich dan gewillig in de rugzak tillen. Op mijn rug wisselde ze af tussen ontspannen slapen, en vrolijk rondkijken en alles in de gaten houden. Warmte is duidelijk niet haar ding, want telkens we even in de zon kwamen begon ze te piepen.
Happy puppy incoming!
In de late namiddag was haar kaars dan wel goed uit, en heeft ze niet meer gedaan dan eten en slapen en nog eens eten en slapen. Ze ging 's avonds de bench in zonder morren, en is stil geweest tot een uur of 5, toen ze braaf aangaf dat ze een plasje moest doen. Daarna was haar slaap blijkbaar over, want ze werd actief in de bench. Maar janken zat er niet meer in, ze heeft zich rustig beziggehouden met een speeltje in de bench. 1-0 voor mij! :)
De volgende ochtend, gisteren, eindigde al gauw in mineur. :( Pupsel lag achter een deur waar ik haar niet verwachtte, en toen ik de deur opende kwam haar achterpootje eronder te zitten. Ik zag het niet gebeuren, maar hoorde haar janken, en het volgende ogenblik vluchtte ze weg door het huis. Zoeken moest ik echter niet, want het volstond de bloederige sporen te volgen naar de keuken. De arme duts. :( Onmiddellijk het bloeden proberen stelpen en de dierenarts gebeld, waar ik gelukkig meteen terechtkon. Daar aangekomen bleek het kussentje van een van haar achterste teentjes gescheurd te zijn. De DA heeft het er weer aan geniet en haar pootje mooi ingewindeld, wat ze allemaal geweldig braaf liet doen. Als het enkele dagen goed op zijn plaats kon blijven, zou het normaal gezien weer mooi aan elkaar groeien. Van de windel blijft ze voorlopig helemaal af, dus duimen omhoog...
Even genieten van de ochtendzon voor het haar te warm wordt en ze naar binnen vlucht, naar de koelte.
De rest van de dag was ze dan wat stilletjes en onzeker. Van haar felheid was niet veel meer te merken. Het was natuurlijk vreselijk warm, en de DA had dat wat voorspeld met de antibiotica die ze krijgt (om infectie te voorkomen), dus ik hoopte dat het enkel dat was.
Gelukkig (of soms ook niet ;p) lijkt ze vandaag weer helemaal haar normale zelve. Van rust en bangigheid niets meer te zien, haar voetje ontsmetten en het verband verversen was één groot gevecht, en ze zit weer bovenop Hasse, die haar gegrom negerend.
Wat de honden betreft - Robine moet er nog altijd niets van weten, maar lijkt met pupsels aanwezigheid ook niet veel in te zitten. Grotendeels doet ze alsof Kérwén lucht is. Hasse, die Kérwén duidelijk niets vond en continu liep te grommelen, bij elke beweging, lijkt los te komen. Gisteren liet ze, terwijl ze aan het uithijgen was van een korte training bij de schapen, de pup opeens bovenop haar kruipen en haar mondhoeken likken zonder een kik te geven. En gisteravond vond ik ze opeens zo naast de zetel. :)
Hasse begint langzaam aan te ontdooien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten