Nimue 8 weken

Gisteren was een vermoeiende dag voor kleine Nim (met de nadruk op klein, zo'n ieniemini ukkepukje dat ze is). De terugrit van de fokker duurde urenlang en er zaten vreemde honden bij haar in de wagen. Maar op een gilconcertje de eerste tien minuten na is ze ongelooflijk flink geweest: vooral veel geslapen in haar bench, afgewisseld met kijken en kwispelen naar de andere honden en kroelen door de spijlen heen. Geen kik gegeven verder, ook niet naar het einde toe wanneer ze het toch wat beu werd. Toegekomen in de tuin in de regen braaf een plasje gedaan. 7 onbekende grote honden binnen vond ze even wat druk, maar vanonder een stoel bekeek ze alles rustig. Meteen wat vlees gegeten in de bench, in de woonkamer geslapen na alle nieuwe indrukken en iets voor middernacht na een plasje buiten zonder morren de bench in. En daar bijna 8u doorgeslapen zonder een kik!

Voorbeeldpuppy? That's me!

Weer flink buiten een plasje, een beetje gegeten, de andere honden wat opgezocht en zich geamuseerd met een flosh en aan baasjes voeten liggen.
Mee naar de dierenkliniek gaan ter socialisatie terwijl Robine haar acupunctuursessie kreeg, vond Nim de max. Gillende kinderen in de wachtzaal, een blaffende hond, het kon haar allemaal niet schelen. Terwijl Bien weer voor speldenkussen mocht spelen, heeft de pup de boel wat op stelten gezet: rondracen in de onderzoeksruimte, proberen de metalen stoelpoten te slopen en uit de linoleum vloer een stuk te bijten. Als ze aan mijn broekspijpen hing leek het wel een Mechelaar. De flosh waar ik mee zwaaide om haar af te leiden was interessant, maar mijn handen nog veel meer...

Naughtiness, I haz it!

Een kwartiertje later was de kaars echter volledig uit en viel ze in een diepe slaap op... jawel, mijn voeten. Reuze aanhankelijk vanaf dag 1, waar kennen we dat nog van.
Ze moet niet vaak plassen (en al helemaal geen deemoedsplasjes) en is dat al iedere keer flink in de tuin gaan doen op het gras. Daarnet ging ze zelfs voor de deur naar buiten zitten piepen om aan te geven dat ze moest. Ze komt meteen als je "Puppy!" roept en begint zelfs al op haar roepnaam te reageren. Daarstraks wilde ze even de stoelen beginnen slopen maar met een korte "Ey!" bedacht ze zich meteen. En zonet is ze na even te komen knuffelen vanzelf haar bench gaan opzoeken waar ze nu ligt te slapen. Zalig pupje!

Man, dat snoetje...

En Bien en Hasse vinden het allemaal best ok! Bientje nam ondanks de pijn meteen de rol van moedertje op zich: Nim liefjes en voorzichtig begroeten en geruststellen, en oh wee Hasse of een van de andere honden die durfde grommen naar haar pup, die had het geweten! En Hasse, die er normaal niet veel van moet weten (en zeker niet na de ervaringen met Kér haha) en tijd nodig heeft om te wennen, gedraagt zich flink. Uiteraard moet ze wat grommen, maar enkel wanneer Nim te dicht komt naar haar zin. Die laatste reageert er goed op en dan stopt mijn moppie ook meteen. Komt dus snel helemaal goed, daar ben ik van overtuigd.

Aan het rusten met de kop op de stoelpoot.

Diep in slaap, al kan dat volgens mij niet al te comfortabel liggen.