Pagina's

woensdag 10 augustus 2011

Op stap met de kudde Zeeuws-Vlaanderen in Oostburg

De voorbije weken nog enkele keren mee op stap geweest met de kudde. Op korte tijd ben ik er helemaal aan verknocht, en de honden, tja, die lijken bij elke autorit nu te hopen dat we bij een kudde achter netten stoppen. ;o)

Bientje is een ongelooflijk natuurtalent, zo zalig om zien. Ik moet amper wat tegen haar zeggen, die voelt zo waar ze moet staan of heenlopen, de rust zelve, respecteert de schapen en kan door haar geweldig gedoseerde manier van werken ondanks haar leeftijd en fysiek perfect 6 uren meedraaien op de kudde.
Maar ook Hasse verbaast me enorm. Ze vraagt wel vaak aanwijzingen en zal het eerste uur telkens niets doen tenzij ik daar opdracht toegeef. Maar eens ze loskomt, zie je haar zelfzekerheid met de minuut stijgen en geniet ze enorm. Ze is hevig, fel, maar de laatste keer lukte het me ook haar rustig te sturen. Ze luistert meestal goed naar mijn commando's, maar neemt ook zelf initiatief als de ooien te dicht bij me komen of als ze langs de flanken mag pendelen. Rust uitstralen naar de kudde zit er nog niet zo in, ze dwingt eerder respect af door erin te vliegen en haar tanden eens te gebruiken. Maar af en toe is dat ook nodig, en de laatste keer wachtte ze meestal met dat te doen tot ik haar toestemming ervoor gaf. Haar explosiviteit speelde haar af en toe wel parten, maar de laatste keer had ik weer de indruk dat ze na de eerste hevigheid ook wat begint te doseren.
Hasse is makkelijker stuurbaar dan Robine en uiteraard veel sneller, dus voor sommige onderdelen was zij geknipt voor het werk, voor andere was Bien dan weer het ideale hondje voor mij. Alsof ik het perfecte duo heb voor de job.

Zondag laatstleden had Jethro zelfs de eigen honden thuisgelaten, met alle vertrouwen in mijn en honden en mij. Oef, als dat maar goedkwam. Maar de dames hebben het geweldig fantastisch gedaan. Het eerste half uur was het een rommeltje, waarbij de kudde tweemaal besloot rechtsomkeer te maken en weer naar de rustweide te gaan. Maar daarna ging het alleen maar beter, verdween stilaan mijn nervositeit wat en dat had uiteraard zijn uitwerking op de honden en dus ook de schapen. Af en toe leek het zelfs ronduit makkelijk, maar dat was bedrag. De kleinste millimeter dat Bien of Hasse teveel duwden of te dicht tegenhielden vooraan, was voldoende om alle koppen te doen keren waardoor Hasse zo snel mogelijk naar voor moest om te vermijden dat de kudde weer de andere richting uitliep. Na een tijdje leek ik zelf toch de balans wat aan te voelen, en erin te slagen vooral Hasse daar te houden. We hebben zelfs een drie kwartier alleen onze plan getrokken, toen Jethro een ziek schaap naar de stal moest transporteren. Ondanks zenuwachtig gezwans dat de kudde dan wel een terrasje zou gaan doen in Sluis, hebben we het heel netjes gered en slaagden we er zelfs even in de voor de schapen meest ontspannen manier van grazen langs weerszijden van de pad te bereiken. Wat een gevoel!

Genoeg blabla, tijd voor een hoop foto's van het hoeden drie weken terug (toen we er nog voornamelijk een rommeltje van maakten :-)), met Robine, Hasse, Kérwén en Jess. Guur weer, maar toch heerlijke sfeerfoto's om vaak naar terug te kijken. Met dank aan fotograaf Jethro!














Nadien reden we nog even met de honden, inclusief Jethro's voltallige roedel, naar het strand om de pootjes proper te maken en voor de thuisblijvers om wat energie kwijt te raken. Kérwén ontmoette dus de eerste keer haar toekomstige roedel!











En als afsluiter nog twee foto's van zondag laatstleden. De kudde aan het herkauwen en rusten, en ook Bien en Hasse even een nodige rustpauze aan het nemen.





Jethro, bedankt voor de fijne dagen en het vertrouwen!

Geen opmerkingen: