Pagina's

zaterdag 5 juli 2008

Samen sterk, Robine

En telkens wanneer ik denk dat we het nu wel weer even gehad hebben met je fysieke perikelen, komt er wel een nieuwe terugslag. Een maand geleden spondylose vastgesteld, gelukkig nog niet té erg. Nu is het weer de epilepsie, opnieuw clustering. Hoe lang blijf je dit volhouden?

Ik wil je gewoon vanavond bij de DA kunnen ophalen, afgesproken? Dit weekend doen we het dan wat rustig aan, of je daar nu zin in hebt of niet. Maar daarna is het weer tijd voor je favoriete bezigheden: wandelen, achter je bal rennen, op eekhoorn- of muizekes-jacht gaan, agility, en niet te vergeten schapen drijven.

Na vanavond zal ik je geen "bomma" meer noemen. Je zit nog maar in de helft, hebt dus nog zeker vijf jaar te gaan. Gelukkig ben je geen kat want jouw negen levens zijn al làng verspeeld, de teller is daar al een heel eind voorbij. En vechten zul je verdorie!
Ik wil geen afscheid. Vandaag niet, morgen niet. Ik ben er niet klaar voor. Wie moet ik dan nog rosse noemen? Of moeke, pintje-wintje, robin hood (als je weer eens je kuren hebt), mieke muis? Wat moet ik in hemelsnaam zonder mijn uniek geval, mijn once-in-a-lifetime-woef?
Hasse is er ook niet klaar voor. Wat moet ze zonder haar zusje, zonder haar friendientje? Wie moet er haar dan domineren; van wie moet ze dan de bal afpakken, de oren proper lekken, de lippen en tanden poetsen? Wie moet ze dan nog drijven op wandeling?
En Chéke? Wat blijft er van hem over zonder zijn soulmate en partner-in-crime? Als er nu twee honden zijn met een unieke, speciale band zijn jullie twee het wel..

Zelf ben je ook niet gereed om te gaan. Ik heb vannacht heel even je blik gezien, tijdens een kort maar helder moment. Je ogen stonden strijdlustig, niet bereid om op te geven. Ieder schaap die naam waardig zou rechtsomkeer gemaakt hebben en zo snel mogelijk van je zijn weggespurt. En dat heeft me moed geven, moed om erin te geloven. Om zeker te zijn dat ik je straks gewoon kan gaan ophalen en je vannacht op je eigen vertrouwde kussen kan slapen, dichtbij Hasse. We gaan vechten, comprendo? Samen sterk..

1 opmerking:

leentje zei

hey daar,

wat lezen wij allemaal, het gaat niet zo goed met robientje.
ons jesske ziet haar vriendinnetje die ze zo adoreert niet graag lijden en zeker niet graag gaan.
dat geldt ook voor haar baasjes.
hou de moed erin,zoals ik kan lezen is ze een volhouderke, een karakter die niet gauw opgeeft.
jij bent ook haar leven, ze zal alles voor je doen, dus ook vechten tegen alle ziektes en tegenslagen.
wij sturen je zeker alle steun die je kan gebruiken.
we hopen van jullie weldra terug te zien, alle drie. want er zijn nog vele afspraken die onze borders met elkaar hebben in de toekomst.

knufs en lekjes
leen & jess